આપણા દેશમાં એક મોટી વસ્તી એવી છે જેને રોટલી, કપડાં અને મકાનો જેવી મૂળભૂત જરૂરિયાતો ખૂબ મુશ્કેલીથી પુરી થાય છે. આવા કુટુંબ પર બાળકોના શિક્ષણ અને આરોગ્યનો ખર્ચ મોટા પર્વતની જેમ હોય છે. જો કે, મફત શિક્ષણ અને નિ:શુલ્ક દવાઓની જવાબદારી સરકાર પર છે. પરંતુ સરકારો આ જવાબદારીને સંપૂર્ણ રીતે નિભાવવામાં સક્ષમ નથી. તેથી ઘણી એનજીઓ આ કાર્ય પૂર્ણ કરવામાં સરકારને મદદ કરે છે અને લોકો આવી એનજીઓને દરેક રીતે સમર્થન આપે છે.
વર્તમાન પરિસ્થિતિમાં તબીબી વ્યવસાય માફિયાઓ દ્વારા ખૂબ જ સારી રીતે કોરોનાની આ મહામારીને તકમાં ફેરવવામાં આવી છે. અને અર્થશાસ્ત્રનો નિયમ છે કે જ્યારે સપ્લાય કરતા બજારમાં વધુ માંગ હોય છે, ત્યારે ભાવ વધે છે, પરંતુ કાળા બજાર અને આવા પ્રસંગે સંગ્રહખોરી ઇસ્લામી શિક્ષણ અને નૈતિક મૂલ્યોની વિરુદ્ધ છે.
આજે જ્યારે તમામ સરકારી હોસ્પિટલોમાં લાંબી કતારો લાગી છે અને બેડ નથી મળી રહ્યાં, ત્યારે આવા પ્રસંગોએ એનજીઓ દ્વારા ચલાવવામાં આવતી હોસ્પિટલોની જવાબદારી હોય છે કે તેઓ એવું કોઈ મિકેનિઝમ ગોઠવે, જેથી આર્થિક રીતે પછાત દર્દીઓ પણ કોઈપણ ભલામણ વગર ફી માં યોગ્ય ડિસ્કાઉન્ટ મેળવી શકે. સામાન્ય રીતે, જાહેર ટ્રસ્ટ દ્વારા સંચાલિત હોસ્પિટલોની ફી ખાનગી હોસ્પિટલોની તુલનામાં ઘણી ઓછી હોય છે. પરંતુ તે દર્દીઓની આવકની સામે ડિસ્કાઉન્ટ બાદ કરતાં થતી ફી પણ ઘણી વધારે હોય છે. આવાં પ્રસંગે તેમને વધારે ડિસ્કાઉન્ટની જરૂર હોય છે. જો તેમને સમયસર નહીં મળે તો તે સારવાર લીધા વિના તડપીને મરી જશે અથવા તે ક્યારેય સમાપ્ત નહીં થનારા દેવાનો શિકાર બની જશે. અલ્લાહ આપણા બધાને શ્રેષ્ઠ અને સારા કાર્યો કરવાની તોફિક આપે.
